Antoine Perrenot de Granvelle

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	21 maja 1542
Konsekrator	Juan Pardo de Tavera
Konsekrowani biskupi
Francisco Manrique de Lara	21 maja 1542
Robert de Berghes	28 listopada 1557
Bartolomé de Carranza y Miranda	27 lutego 1558
Maximilien de Berghes	14 maja 1559
Pieter de Corte	26 grudnia 1561
Nicolaas van der Borcht	26 grudnia 1561
Martin Rythovius	1 listopada 1562
Pepin de Rosa	1 listopada 1562
François Sonnius	8 listopada 1562
Guillaume Damasi Van der Linden	4 kwietnia 1563
Gerard d’Hamericourt	12 września 1563
Johan Knijf	5 grudnia 1563
Francisco Pacheco de Toledo	26 października 1567

Antoine Perrenot de Granvelle
	Kardynał biskup
Data i miejsce urodzenia	20 sierpnia 1517 ; Ornans
Data i miejsce śmierci	21 września 1586 ; Madryt
Miejsce pochówku	Archikatedra św. Jana Chrzciciela w Besançon
	Arcybiskup Besançon
Okres sprawowania	1584–1586
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	21 maja 1542
Kreacja kardynalska	26 lutego 1561; Pius IV
Kościół tytularny	S. Bartolomeo all'Isola; S. Prisca; S. Anastasia; S. Pietro in Vincoli; S. Maria in Trastevere; diecezja Sabina-Poggio Mirteto
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antoine Perrenot de Granvelle (ur. 20 sierpnia 1517 w Ornans, zm. 21 września 1586 w Madrycie) – francuski kardynał.

Życiorys

Urodził się 20 sierpnia 1517 roku w Ornans, jako syn Nicolas Perrenot de Granvelle’a^[1]. Studiował na uniwersytetach w Paryżu, Padwie i Lowanium, uzyskując doktoraty z filozofii i teologii^[1]. W młodości został protonotariuszem apostolskim i kanonikiem w Besançon^[1]. 29 listopada 1538 roku został biskupem w Arras, a 21 maja 1542 roku przyjął sakrę^[2]. Rzadko przebywał w swojej diecezji, mieszkając w Brukseli i będąc zaangażowanym w karierę polityczną ojca^[1]. Brał udział w sejmie Rzeszy w Wormacji i Ratyzbonie, a po zakończeniu I wojny szmalkaldzkiej, negocjował pokój pomiędzy Janem Fryderykiem a Filipem Wielkodusznym^[1]. Po śmierci ojca w 1550 roku, został strażnikiem cesarskiej pieczęci i podsekretarzem stanu (nie otrzymując tytułu kanclerza)^[1]. Kiedy Maurycy Wettyn najechał Innsbruck, Granvelle i Karol V musieli uciekać do Villach^[1]. Po abdykacji cesarza w 1556 roku, biskup został ministrem na dworze Filipa II, członkiem hiszpańskiej Rady Stanu i doradcą Małgorzaty Parmeńskiej^[1]. 26 lutego 1561 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Bartolomeo all'Isola^[2]. W wyniku reorganizacji diecezji Niderlandów został pierwszym arcybiskupem Mechelen. W wyniku oporu wobec zmian, nie objął archidiecezji, a w 1564 roku wyjechał dp Besançon i nigdy nie powrócił do Niderlandów^[1]. Rok później został wysłany do Rzymu, by dopilnować organizację Ligi Świętej, której skutkiem była bitwa pod Lepanto^[1]. W latach 1570–1571 był kamerlingiem Kolegium Kardynałów i ambasadorem Hiszpanii w Państwie Kościelnym, a w okresie 1571–1575 – wicekrólem Neapolu^[1]. 3 października 1578 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Sabina^[2]. W 1583 roku zrezygnował z zarządzania archidiecezją, a rok później został arcybiskupem Besançon^[2]. Zmarł 21 września 1586 roku w Madrycie^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Antoine Perrenot de Granvelle. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-02-15]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Antoine Perrenot de Granvelle. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-02-15]. (ang.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Antoine Perrenot de Granvelle. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-02-15]. (ang.).

[hierarchy-2] Antoine Perrenot de Granvelle. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-02-15]. (ang.).

[1]

[2]

Rządy francuskie, 1500–1504	Louis d’Armagnac, książę Nemours (1501-1503) Louis II, markiz de Saluzzo (1503-1504)
Rządy hiszpańskie, 1516–1707	Joan Ramon Folc IV de Cardona (1503-1507) Juan de Aragón (1507-1509) Antonio de Guevara, hrabia of Potenza (1509-1509) Ramón de Cardona (1509-1522) Charles de Lannoy (1522-1523) Andrea Carafa (1523-1526) Charles de Lannoy (1526-1527) Hugo de Moncada (1527-1528) Philibert de Châlon (1528-1530) Pompeo Colonna (1530-1532) Pedro Álvarez de Toledo, markiz Villafranca del Bierzo (1532-1553) Luis de Toledo (II-V 1553) Pedro Pacheco Ladrón de Guevara (1553-1556) Bernardino de Mendoza (1555) Fernando Álvarez de Toledo (1556-1558) Juan Manrique de Lara (VI-X 1558) Pedro Afán de Ribera (1559-1571) Antoine Perrenot de Granvelle (1571-1575) Íñigo López de Hurtado de Mendoza (1575-1579) Juan de Zúñiga y Requesens (1579-1582) Pedro Téllez-Girón y de la Cueva (1582-1586) Juan de Zúñiga y Avellaneda (1586-1595) Enrique de Guzmán (1595-1598) Fernando Ruiz de Castro (1599-1601) Francisco de Castro (1601-1603) Juan Alonso Pimentel de Herrera (1603-1610) Pedro Fernández de Castro (1610-1616) Pedro Téllez-Girón (1616-1620) Gaspar de Borja y Velasco (VI-XII 1620) Antonio Zapata y Cisneros (1620-1622) Antonio Álvarez de Toledo y Beaumont de Navarra (1622-1629) Fernando Afán de Ribera y Enríquez (1629-1631) Manuel de Acevedo y Zúñiga (1631-1637) Ramiro Núñez de Guzmán (1637-1644) Juan Alfonso Enríquez de Cabrera (1644-1646) Rodrigo Ponce de León (1646-1648) Juan José de Austria (I-III 1648) Íñigo Vélez de Guevara, 8. hrabia Oñate (1648-1653) García de Haro-Sotomayor y Guzmán (1654-1659) Gaspar de Bracamonte y Guzmán(1659-1664) Pascual de Aragón-Córdoba-Cardona y Fernández de Córdoba (1664-1666) Pedro Antonio de Aragón (1666-1671) Fadrique de Toledo y Osorio (1671-1672) Antonio Álvarez Osorio (1672-1675) Fernando Fajardo y Álvarez de Toledo (1675-1683) Gaspar Mendez de Haro (1683-1687) Francisco de Benavides (1687-1696) Luis Francisco de la Cerda, 9. książę Medinaceli (1696-1702) Juan Manuel Fernández Pacheco (1702-1707).
Rządy austriackie, 1714–1734	Georg Adam von Martinitz (VII-X 1707) Philipp Wirich von Daun (1707-1708) Vincenzo Grimani (1708-1710) Carlo Borromeo Arese (1710-1713) Philipp Wirich von Daun (1713-1719) Johann Wenzel von Gallas (VII 1719) Wolfgang Hannibal von Schrattenbach (1719-1721) Marcantonio Borghese (1721-1722) Michael Friedrich Althan (1722-1728) Joaquín Fernández de Portocarrero (VII-XII 1728) Aloys Thomas Raimund von Harrach (1728-1733) Giulio Borromeo Visconti (1733-1734)